Yüzünü görünce geçerdi…
Hüzün…
Kirpiklerinin harında
yakalanırdım aşka…
toplu tüfekli girişirdik hayata.
Uzun cümleler duymak elzemdi
neşeli sabahlar için.
Fırıldak bir şehrin ortasında
nasıl da yarım kalmıştık.
Biz bir masal kitabından kapıyı çarpıp çıkan
ilk masal kahramanlarıydık.
yüzünü görünce geçerdi.
sıkıntı yoksulluk yalnızlık ...
Eski kullanılmamış tozlu bir silah gibi
itinayla kaldırırdım bu derin iç geçirmeyi
kutusuna.
Sen
koskocaman bir dev'din benim masalımda...
bir gün ...
Koca bir gönye dayadın yalnızlığıma
dimdik durmak zorundaydım artık hayata.
Burnunun kaf dağında öldü melekler,
bundan böyle
bir tek sen okuma diye inleyecekti bütün şiirler.
Gökten üç elma düştü
biri benim başıma
biri sana, biri de okuyana...
artık kim hangi masalı nasıl anladıysa...
http://www.izmirizmir.net/bilesenler/galeri/resim.php?resim_no=5206
