Yapraklarını güneşe dönmüş küçük sardunyalar vardır. Severseniz çiçek verirler. Tabi su vermek, toprağını değiştirmek de bir sevgi işaretidir ama sardunyalar en çok ‘seni seviyorum’u duymak isterler. Yoksa güzel görünmek ne işe yarar? Çiçekler sevildiğine inanmak isterler...
Güller, menekşeler, limon ağaçları ve hatta maydonozlar bile küser. Sararıp solmaları bu yüzdendir. Bazılarına hastalık düşer, eskiden kara sevdaya tutulanların verem’e düşmesi gibi. Eğilir başları, ne tomurcuk verecek kadar üretken, ne renk verecek kadar enerjiktirler...
Çiçekler küser. Günaydin demediğinizde, dokunmadığınızda, odanızın en ışık alan köşesinde barındırmadığınızda ve misafirinize onu tanıştırmadığınızda küserler. Ama en çok ‘seni seviyorum’ demediğiniz de küserler...
İçinizde yaşama isteği kalmamışsa , muşmula kılıklı adamlar gibiyse ruhunuz ne zamandır, varlıklarınızın ölüp yokluklarınızın turladığı bir zaman diliminde yaşıyorsanız, ki herkes geçmiştir böyle sevimsiz bir resmi geçitten, çiçeklere bir bakınız. Ne zaman ki tebessümle bir çiçeğe yaklaşırsınız, yüzünü döndüren sadece çiçek değil, koskoca bir hayattır artık.
Size uzanan kolları önemseyiniz, bir portakal ağacının dallarını misal ve komşunun ağacından erik çaldığınız çocukluğunuzu da... Emin olun sizin kadar mutluydu erik ağacı da. Çünkü zamanında toplanmayan yemişin dalında ölümü kadar kötü bir şey yoktur doğa da...
Çiçekler ölür, hemde nasıl ölürler. Ve ölüm öyle bir şeydir ki, arkasından ne pişmanlıkları, ne keşkeleri, ne hataları affeder.
Yapraklarını güneşe yine dön sardunya...
ve çilek ve erik ve hanımelleri...
yer açtım içimde bir yerlere,
sevmeye geliyorum içinizden birini...
Sibel Bengü
AÇIK GAZETE'de yayınlanmıştır.
SARDUNYA : Az su isteyen Akdeniz çiçeği (buna rağmen), dayanıklıdır (buna rağmen), kolay yetişir zahmetsizdir (buna rağmen), balkona-bahçeye-saksıya pencere önüne şahane yakışır (buna rağmen...kuruyabilir)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder