Uzun yağmurların sonunda..
Dünya bütün suyu çekip bitirdikten sonra…
Depremlerden sızan oyuklara
fırtınalar gizlendikten sonra..
Durulduktan sonra hava,
suya hasret her canlı doyduktan sonra…
Sen ağladıktan sonra
Ben ağladıktan sonra
Hem ağlayan hem ağlatan sustuktan sonra
Bütün bu boğulmuşluktan sağ çıktıktan sonra..
Sokağın kırık taşından fırlayıp paçana bulaşan
çamuru umursayacak mısın?
Çamur olmadan toprak
önce yağmurdu unutma!
Yüreğinde seni kapayan seni açan
bir yağmur çeşmesi olduğunu hatırla…
Büyük ağaçlar bunun için dallarını gökyüzüne açıyor…sen de aç...
Atların dalga dalga koşması
hiç bir atlıkarıncayı özendiremez, oysa seni…sen de koş..
Yağmuru hissetmek için de sen lazımsın,
Sevmek için de gülmek için de sen…
Öyleyse uyan..
Farzet bir limonlu bahçeden geçiyorsun
saçlarında yağmur..
Karışık düşünceler içindesin
şaşkınlıktır köpüklü filan birşeydir
dudaklarını ısıtan bir kelimedir
ya da kelimenin tam da kendisidir
ya da kelimenin -mişli halinden -şimdiye geçişidir
tam zamanında açan bir şiirdir
Bu yağmur
güzel
Kıvrılıp uyumak için güzel
Serpilip büyümek için güzel
Kana kana içmek için güzel
Yıkanmak için de...
Gitsen de durduğun
dursan da gittiğin bir şiirin
içinde
ıslanıyorsun..
Kader yağmuru dindirebilir
Kıtalar birleşebilir
Bizi yaşatan bilir
inan bana
bu yaşadığımız bir rüya olabilir…
Limonlu bir bahçeyiz
içinde geziniyoruz
Paçandan sızan yağmura aldırma..
Şaşkın..köpüklü filan birşey..
sibelbengu@yahoo.comşaşkın yağmur...limonlu bahçe...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder